pisarski cech ślusarski w internecie

magdalena · szlifujący się

Odchyliła miękką materię i wyjrzała przez szybę. Jej oczom ukazał się zarośnięty ogród pełen kolorowej, momentami nie znanej jej roślinności.

Mei · szlifujący się

Rosły tam bajecznie kolorowe kwiaty i ogromne drzewa. Soczysto zielona trawa pokrywała ziemię. Wśród pnączy przemykały małe motylki, a na powyginanych gałęziach siedziały małe ptaszki, które niesutannie świergotały.

m · Gość

Przygladała się dośc długo temu uroczemu widokowi. Nagle jej wzrok przykół jeden mały szczegół...

betty · do wyszlifowania

Choć była późna jesień, wszystkie drzewa miały zielone liście. Nie było śladu śmierci wśród roślin czy zwierząt. Zupełnie jakby zawartość małej paczuszki rozsypała się tutaj niedawno...

magdalena · szlifujący się

W pewnej chwili pomiędzy drzewami zauważyła jakąś postać opierającą się o potężny pień dębu. Anna z daleka nie dostrzegła jej twarzy, mimo to odnosiła niejasne wrażenie, że gdzieś już ją wiadziała.

Gabriel · ślusarz

Postać najwyraźniej na coś czekała. Poczuwszy na karku spojrzenie Anny, obejrzała się. Po krótkiej konfrontacji wzrokowej usunęła się niczym cień między wybujałą roślinność.

Julia · Gość

Ann, na prożno, próbowała uchwycić wzrokiem postać. Zasunęła szybko zasłonę słysząc zbliżające się kroki. Rozejrzała się nerwowo po pokoju szukając jakiegoś przedmiotu, ktory mógł by jej pomóc w ucieczce z tego dziwacznego miejsca. Nagle jej wzrok przykuła dziwna szkatułka stojąca na zabytkowym stoliku.

betty · do wyszlifowania

Do końca życia nie mogła sobie wybaczyć, że nie wzięła jej wtedy do ręki. Gdyby to zrobiła, ile rzeczy byłoby prostszych...

Gabriel · ślusarz

Za długo stała wpatrzona w szkatułkę. Kiedy już wyciągnęła po nią rękę, drzwi otwarły się z hukiem i do środka wpadła niewielka postać - Estera. Anna była tak zaskoczona, że dała się wyciągnąć z pokoju i biegła za milczącą przyjaciółką przez ciemne korytarze.

magdalena · szlifujący się

Długo krążyły w mroku pośród nieznych Annie pomieszczeń. Po jakimś czasie skręciły w niewielki hol zakończony jarzącymi się błękitnym światłem drzwiami. Estera bez wahania nacisnęła klamkę i przekroczyła próg.

bettys · Gość

Annnę na chwilę oślepiła intensywność niebieskiego światła. Gdy odzyskała wzrok, ujrzała pokój podobny do jej własnej, zielonkawej sypialni.

Evevek · szlifujący się

Dopiero po chwili spostrzegła, co było źródłem światła - w rogu pokoju, na małym stoliczku, leżał niewielkiej wielkości niebieski kamień. Jego blask zdawał się prześwietlać wszystko wokół na wylot, nawet Annę i jej przyjaciółkę.

Gabriel · ślusarz

- Ester, co...
Nie dokończyła. Ktoś zasłonił zasłonił niebieski kamień. Był to Arjuna. Podszedł do dziewczyny, przy okazji obdarzywszy jej przyjaciółkę przelotnym spojrzeniem.
- Uznaliśmy z Esterą, że możemy ci w pełni zaufać - rzucił, gestem wskazując kamień.

Morgan_Clarie_Le_Fay · nikt potrzebny ani istotny,ot twórcafora

Zaufać? Właśnie teraz? Teraz, gdy była zupełnie zagubiona. Zastanawiała się, czy dowie się czegos, co trudno bedzie jej unieśc na swoich barkach.

Gabriel · ślusarz

Ester gestem wskazała swojej przyjaciółce krzesło przy stoliku, sama usiadła po drugiej stronie. Anna patrzyła, jak Arjuna ponownie odsłania niebieski kamień i podnosi go na wysokość swoich oczu.
- Kamień filozoficzny - mruknął, uznając to za wystarczające wyjaśnienie.